Kaç zamandır baharı bekleyen kumrular gibiyim. Kar, soğuk, eve tıkılı kalmak, karlar eridi, 1-2 gün yerler kurudu, galiba ısınıyoruz derken tekrar kar yağdı, off çok soğuk, kaçıncı Sibirya soğuğu geliyordan başka bir şey konuşamaz, düşünemez, yazamaz oldum.Devamlı kar muhabbeti, devamlı soğuklar, ısınamamak, öyle atıl olmak, bir şey yapamamak beni sıktı. Kitap okumak güzel, örgü de harikalar yaratmak iyi, evi temizlemek, orayı burayı yerleştirmek, devamlı yemek yapayım ısınırım demek falan tamam ama yeter artık. Ben dışa açılmak istiyorum, hareketlenmek, oraya buraya rahatça koşturmadan keyifle gidip gelmek istiyorum, iki gün ısınınca hafif giyinmek ama sonrasında hasta olmamak istiyorum. Geçen pazar Haydarpaşa protestosuna katılmak için gitmiştim, güneş vardı, deniz kenarında oturup çay içtik, sallandık yürüdük, sohbet derken üşütmüşüm, bu haftayı yarı yatarak, yarı ayakta, sonunda ilaç alarak bitiriyorum. Hala sinüzitlerim akıyor, ağırıyor falan. Hadi haftaya cemreler düşecekmiş, ısınalım, bahar müjdesi cemreleri ılık hava ile karşılayalım. Barajlarımız doldu çok şükür toprak suya doydu inşallah, bereket iyi ama sokakta köpekler, kediler, kuşlar dondular, yiyecek bulamıyorlar. Kumrular her sabah gelip pencere önünde bekliyorlar, hiç çekinmiyorlar, camı açsam da korkup kaçmıyorlar yem bekliyorlar. Evdeki bulgur ve buğdayı onlara yediriyorum, mutlu mesut oluyorlar ama çok üşüyorlar. Bugün bir de fırtına var, her yer uçuyor. Bu son olsun bu son......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder