Afrika'nın kuzey batısında Cape Verde isimli bir adada dünyaya gelmiş, babasının yanında sokaklarda şarkı söylermiş. Bir gün bir menajer keşfediyor, Paris'e gidiyor meşhur oluyor, fakirlikten kurtuluyor, Gramy kazanıyor, köyündeki eski evin yerine apartman yaptırıyor, başka bir şehirde veya evde yaşamak istemiyor, ana dili Creole'den başka lisanda şarkı söylemiyor. İçkiyi sigarayı bırakamıyor ve 70 yaşında bizlere veda ediyor.
Benim gözümde sanki içine kapanık, acılarını dışa vurmayan, mutlu olduğunu da çok belli etmek istemeyen, çok fazla neşelenmeye gerek yok, hayat her daim hüzünlüdür, ona göre sakin olun, dengeyi yitirmeyin, anın tadını çıkarın, ne çok fazla varlığa sevinin, ne de çok fazla yokluğa yerinin der gibi bir kadındı. Istanbul'a geldiği zamanlarda iki konserine gidip sahnede onu seyreden, dinleyen, bir konser çıkışında kulise gidip "Sao Vicente di Longe" albümünü bütün orkestra üyelerine de imzalatan birisi olarak bu teşhisi koymak ne kadar doğru bilmiyorum ama içimde uyandırdığı hisler bunlar. Tonton, sahnede seyirci ile çok diyalog kurup konuşmayan, çıplak ayakla sahneye çıktığı için hep halı serili sahnede konser veren, kilolu, ağır yürüyen ama gülümseyince içtenlikle gülen, şahane bir sesi olan kadındı. Pek severdim, şarkıları, sesi ruhuma ilaç gibi gelir. Ne zaman dinlesem bıkmam, döner döner yine dinlerim, yolda, arabada, evde, her zaman her yerde. Her ana uyumlu yumuşacık içinizi yıkayan bir ses. Geç keşfedilip bizlere geç ulaştığı için belki doyamadık, 70 yaş pek erken değil ama çok da değil, keşke kendisine daha iyi bakmış olsaydı, keşke hastalanmayıp bizi bırakmasaydı. Belki yine gelirdi buralara. Belki sadece yeni bir albüm yapardı, biz de onu dinlemeye doyamazdık. Şimdi eski albümlerini döne döne dinleyeceğiz, hele bir Besame Mucho söylemesi var, çok güzel çok çok. Işıklar içinde olsun, rahat uyusun.
1 yorum:
45 yaşında ünü yakalamış biri için 70 yaş çok erken bence :( bir de "sodade" ı çok güzel söyler-di-...
Yorum Gönder