10 Kasım 2010

Büyük insan, aydınlanmış ruh, ilerici, herşeyi çok önceden bilen, gören deha bir kişilik 72 yıl önce bugün aramızdan ayrılmış. Ne çok isterdim onun yaşadığı yıllarda yaşamak, onu görmek, dinlemek, seyretmek, onunla aynı dönemde olmak, yaşayarak tanımak, sesini duymak. Düşünsenize haberlerde tv ye çıkıp konuşacak veya bir açık oturumda olacak ve ona sorular soracaklar, planlarını anlatacak biz dinleyeceğiz seyredeceğiz ne çok isterdim. Olmasaymış ne olurdu, biz şimdi neredeydik, bu ülke nasıl olurdu, bizler kim olurduk hiç bilemiyeceğiz. Ama bildiğimiz bu cennet vatanımızın topraklarında oturuyoruz, yaşıyoruz, özgürüz, alnımız ak yürüyoruz. İnşallah bunlara leke sürmek isteyenlerin elleri ayaklarına dolaşır kötü emellerine ulaşamazlar. Onun bizlere bıraktıklarını korumayı, gözetmeyi, gelecek nesillere aktarmayı, ilkeleri doğrultusunda hareket etmeyi değil unutmak, aklımızdan çıkarmak veya ihmal etmek, her gün onu saygıyla, minnetle, sevgiyle anmamak, teşekkür etmemek çok büyük nankörlük aslında. Heran saygı duruşunda bulunup binlerce kere teşekkür etsek bile az gelir. Bir avuç kalsak da bunları koruyacağız Atam ve hiç vazgeçmeyeceğiz.