Yeni yıl geldi, ve ilk kar yağdı. Dün sabah uyandığımda nefis bir görüntü vardı etrafta. Aslında Kasım ayında da bir defa yağmıştı ama tutmamıştı. Dolayısıyla ilk kar yağdı diyorum, uludağ gibi oldu buralar, hele güneşin pırıl pırıl parladığı masmavi bir gökyüzü eşliğinde etrafı seyretmek hoş oldu. Sıcak evde pencere önünde kuşları seyrettim. Bugün her yer buz tutmuştu, yarın hava ısınacak perşembe yine lodos diyorlar. Elimde bu resimler kalacak anlaşılan. Kış da kış gibi yapsın ama dimi. Istanbul'da da böyle güzel manzaralar oluyor ama çabucak çamura dönüşüyordu sanki. Sabah şöyle sıkı sıkı sarındım, botlarımı giydim mis gibi havada uzun uzun yürüdüm, hava buz gibiydi ama tertemiz, nefes açtım. Arabamın üzerindeki karları temizledim, karlarla oynadım. Beyaz bir yıl olsun.
2 yorum:
kar ne kadar guzel. bembeyaz, beyaz, tum renkleri icinde barindiriyor, butunluyor. beyaz, saf ve masum ve temiz. sade ve cok guzel. suzanna tamaro nun bi kitabinda dedigi gibi, bu bembeyaz karlar adeta bize surekli ulasmak icin mucadele edilen, ettigimiz safligi ve masumlugu simgeliyor...
Ne guzel soylemissiniz, gercekten oyle hisler uyandırıyor...
Yorum Gönder