Şu emeklilik insana neler yaptiriyor. Belki hayatımda 2. defa, (ilkini de hatırlamıyorum ya) oturup yaprak sardım. Pazarcının " abla çok şahane bak illa al, haftaya yine isteyeceksin, Tokat yaprağı bunlar " diyerek neredeyse zorla sattığı yapraklar bir müddet dolapta bekledikten sonra hadi yapalım bakalım dedim. Bugün oturup etli yaprak sarması yaptım. Bir de güzel oldu.
Çalışırken arada bir bıkkınlık halleri gelince, ben artık evde oturup dolma yapmak istiyorum diyordum, başkalarında yediğim zamanlar, amannn ben ne zaman nasıl yapacağım bu sarmaları diyordum. Hem etlisini, hem zeytinyağlısını da pek severim. Yapraklar da güzelmiş hani. Cumartesi gidip pazarcıya tşk etmeli haklıymış. Şimdi hedefte zeytinyağlı lahana sarması var, bakalım onu da bir gün yaparım alimallah.
Ya evi silip süpürmeye, ya hiç yapmadığım veya vakitsizlikten uğraşamadığım yemekleri yapmaya sardırdım. Bazen kek, kurabiye, poğaça diye hevesleniyorum ama dursunlar bakalım sonra da onları yemek var, sabahları boşuna mı koşuyorum tazı gibi. Acaba bütün emekli olanlar böylemi, yoksa ben buralarda sürgünde olduğumdan ne yapacağımı bilemiyorum da böyle mi oluyorum bilemiyorum. Çalışma hayatım devam etse iyi olacak, bunlarla hayat bir şekilde geçiyor ama boğaz işlerine düşmek de işime gelmiyor hani. Eminim biraz sonra örgü örme, kanaviçe yapmalar falan başlayacak, yoksa kafayı üşütmek çok olası...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder