Ne çok olmuş yine buraya yazmayalı, küsme sakın blogum, seni ihmal ettim. Ama ne çok şeyler oluyor hayatımda hangisini düşünüp, hangisini öne alacağım, hangisine dertlenip, hangisine sevineceğim bilemiyorum. Şubat sonundan beri evdeyim (aslında hoşuma gidiyor, çok yorgunum bir türlü dinlenemiyordum, iyi oluyor ev hanımı olmayı yaşıyorum) , habire iş görüşmelerine gidiyorum. (Bu da ayrı bir blog konusu valla) Görüşüyoruz, konuşuyoruz, gayet güzel geçiyor, ama niyese sonu gelmiyor, yani 2. görüşme bile oluyor ama bir türlü sonuca gelemiyoruz. Bu da biraz (bayağı) yıpratıcı ama sabır diyelim, bekleyelim, kısmet değilmiş, daha iyisi olacak, hayırlısı olsun diyorum.
Bu arada kendi işini kurmuş bir arkadaşımın ofisine haftada 2 gün yardıma gidiyorum, www.pratikmatematik.com ofis işleri, yazma çizme, rez alma, program yapma, bilgileri girme falan filan. Ben oyalanıyorum (nefes alacak fırsat olmuyor bazen) arkadaşım faydalı oluyorsun diyor, ne güzel işe yarıyor işte. Ama saçıma, üstüme başıma, makyajıma özen göstermeden de gidebildiğim bir yer olduğu için ben rahat ediyorum, beni kimse görmüyor da, acilen bir iş görüşmesine çağırdıkları zaman zor oluyor, eve dön, kurumsal hayatın gereklerini yap tekrar görüşmeye git. Neyse iş olsun da razıyız bu yorgunluklara. Hala böyle gidiyorken hayat bir ufak ara vereyim dedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder