Bu bayram günleri hüzünlü günler bence. Şimdi aile büyükleri, anne baba varsa ve yakında oturuyorlarsa iyi, uzakta iseler, gitmek mi zor, kalmak mı zor, tatile gidip kafa mı dinlesen aile ziyaretleri mi yapsan ikilemi içinde buluyorsun kendini. Ayrıca artık eskisi gibi ev gezmeleri, büyükleri ziyaretleri de kimsenin merakı değil niyese. Eğer rahmetli olmuşlarsa daha da zor, özlemek, eski günleri aramak, kaç yaşına gelirsen gel, hala çocuk gibi hissetmek ve ellerini öpmek istemek ne kadar zor oluyor, hele mezarlarında ziyaret edip erken gittin diye konuşmak ne hüzün, ne acı veriyor. Hele ailede büyük kalmamışsa veya kalanlar da uzakta ise, hele sen buralarda yalnız birbaşınaysan eğer...Diğer yandan o kurban kesme hikayesi, ne lüzumsuz ne iç burkucu ne zalimlik bence. Hele bir kaç gün önceden alıp bakıp, besleyip sonra da kesmek, ele güne dağıtmak ne adettir bu bilemem bir türlü. Kuzucuklar, koyunlar, büyük başlar ne varsa artık bıraksak da kırda bayırda otlasalar. Ben bayramları sevmiyorum, sadece tatil olduğu ve evde oturup ertelenen bir sürü şeyi yaptığım için ohh ne güzel deyip, tüm yukarıda saydığım duygularımı görmezden bilmezden geliyorum, kendimi tutuyorum, yok sayıyorum, yoksa dayanmak zor, çok zor geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder